آیا نظر دیگران مهم است؟

رواقیون نیز بنا به دلایلی دیگر، حس خوبی به دیگران ندارند. هم سنکا و هم مارکوس اورلیوس معتقد بودند باید هر روز از نظر ذهنی خود را برای مواجهه با انسان‌هایی ناخوشایند و بی‌فایده آماده کنیم. مثلا مارکوس می گوید: «صبح که بیدار شدید، به خود بگویید امروز با افرادی فضول، ناسپاس، مغرور، دروغگو، حسود و گستاخ تعامل خواهم داشت.»
اما با نگاهی دقیق تر مشخص می شود رواقیون به راحتی دیگران را می بخشیدند. سنکا می گوید اگر به خود یادآوری کنیم، همه هر از گاهی بدرفتاری می کنیم و کسب حکمت دشوار است، نقص‌ها و سوءرفتارهای دیگران را درک می کنیم. داشتن دیدگاهی سطحی نسبت به دیگران راهی به سمت انسان گریزی نیست، بلکه منجر به همدردی و همدلی می شود. اگر همه سوار یک قایق باشیم و تا حدی درگیر جهل شویم، بهتر است نقص‌های دیگران را بپذیریم.
ارسطو با نگاهی مثبت تر درباره‌ی فیلیا می‌نویسد که به گمان او یکی از عناصر زندگی خوب است. این اصطلاح یونانی ریشه‌ی پسوند انگلیسی «فیل» است که یعنی عاشق چیزی بودن؛ مثل «فرانکوفیل» یا «تكنوفيل» معمولا آن را «دوستی» ترجمه می کنند، اما در اصل طیف کاملی از روابط انسانی مثبت را پوشش می دهد. از اعضای خانواده و دوستان نزدیک تا همسایگان و همکاران، هم باشگاهی‌ها و فروشندگان محلی به خوبی با این افراد کنار می آییم ارسطو می گوید در هر جامعه ای، نوعی فیلیا وجود دارد.
عنصر اساسی فیلیا حسن نیت متقابل است و به گفته‌ی رواقیون بدون اتخاذ دیدگاهی آرمانی نسبت به بشریت، می‌توانیم این مسأله را بپذیریم. همان طور که انتظار دلسوزی و همدردی را از دیگران داریم، می توانیم با آنها رفتار کنیم. مارکوس می‌نویسد: «تنها انسان‌ها می‌توانند با وجود اشتباهات دیگران، با آنها با محبت برخورد می کنند.»