درسی درباره نگریستن به جهان

ژان پل سارتر فیلسوفی است که میتواند در دیدن کمکمان کند. دیدن امری ارادی است. آگاهی و دیدن مانند یکدیگرند؛ جهتشان همیشه از بیرون به درون است. جنبه ی ناخوشایندتر ماهیت فعال امر دیدن هنگامی بروز می کند که با خود بیندیشید ما چه گونه به دیگران نگاه می کنیم. سارتر چنین می اندیشید که این نگاه تحت کنترل رابطه ای است که می توان رابطه ی ارباب رعیتی نامید. اگر من تو را نگاه کنم، تو در میدان دید من تقلیل می یابی به یک شيء. به همین خاطر است که خیره شدن به کسی کار توهین آمیزی است..
پس دیدن گونه ای جنگ قدرت است. از سوی دیگر، دیدن عملی است کاملا اخلاقی
جهان بینی: داشتن نگاهی ویژه به جهان
نحوه ی نگاه ما به جهان احتمالات و اتفاقات پیش رویمان را در زندگی تحت تأثیر قرار میدهد. این نگاه «جهان بینی» نامیده میشود و تعیین کنندهی تصورها و انتخاب هایی است که به ذهن و خیالمان خطور می کنند. جهان بینی ما شامل قابی است که هر چیز را در چارچوب آن می بینیم؛ بیشتر به قاب عکسی می ماند که برخی گزینه ها را برجسته می کند و باقی را کنار می گذارد. یکی از دلایل اهمیت تربیت فرزندان می تواند همین باشد که مادر و پدر جهان بینی شما را شکل می دهند. حتی می توان یک گام جلوتر رفت و گفت: شاید جهان بینی والدینتان تعیین کننده ی جهان بینی شما باشد، چراکه نگاه شما به آنهاست و یاد می گیرید امور را همان گونه ببینید که آنها می بینند..